W związku z 136. rocznicą urodzin Generała, społeczność Jadowa spotkała się w dniu 2 października 2025 r. o godz. 10: 00, aby upamiętnić największego Jadowiaka w historii. Na początku Dyrektor MGOK Magdalena Donoch, odczytała rys historyczny gen. Dreszera. Głos zabrał Burmistrz Rafał Rozpara, który w przemówieniu zachęcał do pracy organicznej na rzecz Naszej Ojczyzny. Na zakończenie przy udziale pocztów sztandarowych i mieszkańców, delegacje złożyły kwiaty oraz zapaliły znicze pod pomnikiem Generała usytuowanym w Parku Miejskim w Jadowie.Gustaw Konstanty Dreszer urodził się 2 października 1889 r. w Jadowie w zasymilowanej rodzinie niemieckich osadników: Jana Augusta Dreschera i Emilii z domu Rusch, Jego braćmi byli Zygmunt – polityk PPS, poseł, Rudolf – generał oraz Julian – oficer, adwokat.Na skutek pozbawienia praw miejskich Jadowa za udział w powstaniu 1863 r., miejscowość zaczęła podupadać. Ojciec, z zawodu adwokat, zmuszony był przenieść się z rodziną do Częstochowy. Rodzice wychowali swoich synów na Polaków, zmienili nazwisko na Dreszer. Gustaw mieszkając w Częstochowie i uczęszczając tam do szkoły powszechnej i gimnazjum, organizował strajki szkolne, za które został aresztowany przez Rosjan.Należał do Organizacji Młodzieży Narodowej i Związku Młodzieży Polskiej i Polskich Drużyn Strzeleckich. Studiował prawo we Lwowie, w Liege i w Hawrze. Z wybuchem I wojny światowej, zmobilizowany został do armii rosyjskiej, w stopniu podporucznika rezerwy kawalerii i przydzielony do 3 szwadronu 14 Mitawskiego Pułku Huzarów.Z oddziału tego zdezerterował, przekroczył linię frontu i trafił na pododdziały dowodzone przez Józefa Piłsudskiego. 17 sierpnia na rozkaz komendanta Dreszer dołączył do oddziału konnego Władysława Beliny, gdzie przyjął pseudonim Orlicz. W październiku 1914 r. został mianowany porucznikiem, a w 1915 r. rotmistrzem. Następnie walczył w szeregach 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich, a od stycznia 1917 – 1 Pułku Piechoty Legionów na stanowisku komendanta batalionu.Po kryzysie przysięgowym był internowany.Po zwolnieniu w 1918 r. został mianowany przez Edwarda Śmigłego-Rydza komendantem okręgu wojskowego w Chełmie i awansowany na majora, a w 1919 na stopień pułkownika. Był organizatorem i pierwszym dowódcą 1 Pułku Szwoleżerów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości uczestniczył kolejno w wyprawach: w Małopolsce Wschodniej, wyprawie wileńskiej, wyprawie kijowskiej, wreszcie w bitwie warszawskiej (jako dowódca dywizji jazdy w 5 Armii WP), zostając pułkownikiem w wieku niespełna 31 lat.Po zwycięskiej nad bolszewikami wojnie 1920 r. pułkownik. G. Orlicz – Dreszer został mianowany inspektorem kawalerii, dowodził nadal dywizją kawalerii. Ukończył m. in. Kurs Wyższych Dowódców w Wersalu i polskie Centrum Wyższych Studiów Wojskowych. W 1923 r....